Ustawa z 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw wprowadza nowe regulacje procesowe w odniesieniu do instytucji potrącenia. Dodany został art. 2031 k.p.c, wprowadzający daleko idące ograniczenie możliwości podnoszenia tego zarzutu procesowego. Przepis określa również warunki formalne skutecznego zgłoszenia zarzutu potrącenia w procesie cywilnym.
Zgodnie z art. 2031 § 1 podstawą zarzutu potrącenia może być tylko wierzytelność pozwanego z tego samego stosunku prawnego co wierzytelność dochodzona przez powoda, chyba że wierzytelność pozwanego jest niesporna lub uprawdopodobniona dokumentem niepochodzącym wyłącznie od pozwanego. W § 2 wskazano, iż pozwany może podnieść zarzut potrącenia nie później niż przy wdaniu się w spór co do istoty sprawy albo w terminie dwóch tygodni od dnia, gdy jego wierzytelność stała się wymagalna. Zgodne z § 3 zarzut potrącenia może zostać podniesiony tylko w piśmie procesowym. Do pisma tego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące pozwu, z wyjątkiem przepisów dotyczących opłat.
Powyższe wskazuje, iż podstawą zarzutu potrącenia może być wyłącznie wierzytelność z tego samego stosunku prawnego, co wierzytelność będąca przedmiotem danego procesu.
Możliwość podniesienia zarzutu potrącenia istnieje wyłącznie w sytuacji, gdy dochodzona wierzytelność jest niesporna. Oznacza to, że zarzut potrącenia może być podniesiony jedynie w sytuacji, gdy obie wierzytelności, tj. powoda i pozwanego, są niesporne lub też wierzytelność pozwanego udowodniona jest dokumentem niepochodzącym od niego.
Nowa regulacja ma na celu przyspieszenie postępowania i nie zamyka drogi do dochodzenia roszczeń w odrębnym procesie.
Zarzut potrącenia – termin
Pozwany może podnieść zarzut potrącenia nie później niż przy wdaniu się w spór co do istoty sprawy, a gdy wierzytelność jeszcze nie jest wymagalna, w terminie dwóch tygodni, od dnia gdy stała się wymagalna.
Zarzut potrącenia – forma
Co istotne, zarzut potrącenia może być podniesiony wyłącznie w formie pisemnej.
